It's A Beautiful Day...

Luz, blues... jest pięknie! W sensie pogody, oczywiście. Z całą resztą (chyba) też, bo zdecydowanie mniej drażnią mnie ciągłe płacze mojego dziecia. Płacze- niedobrze, ale powód ma- poważny! Zębiska.... aaaa. Same rozumiecie. Więc, aby nie zwariować do końca w czterech ścianach, uskuteczniam kapiele słoneczne. Wy pewnie też :) Stąd też dzisiaj "bylewygodnicko".

Co to dziecko ze mną wyprawia? Ja- zawsze taka poważna, mało spontaniczna uczę się uwalniać zakopane głęboko pokłady radości. Bo radość musi być spontaniczna!
Dlaczego o tym piszę? Bo zauważyłam, że coraz mniej uśmiechu i radości gości na ulicach czy w naszych domach. Zrzucamy to na garb zmęczenia, zapracowania, zamiast cieszyć się z małych  rzeczy ( a może nawet bardzo wielkich i ważnych, tylko przez nas niedocenianych). W takim narzekającym humorze spotkałam raz koleżankę. Jestem gruba po ciąży, mam grube nogi...- mówię do niej. - A co, wolałabyś ich nie mieć?- usłyszałam. Dało mi to do myślenia. I dzisiaj mam gdzieś jakie mam nogi, wkładam te legginsy imitujące spodnie jeansowe i nawet publicznie się pokazuję :) - bo czy to ważne jak wyglądam?
Cieszmy się z tego co mamy :)

Leggings: nn; Shirt: Giovanna; Shoes: czasnabuty.pl

I na koniec jeszcze zdjęcia z moim małym wielkim szczęściem, które skończyło właśnie 4 miesiące :)