Cisza, cicho, cichuteńko.

"Jedną z najważniejszych życiowych ról jest uśmiechać się, gdy w sercu ból.
  Uśmiechasz się wtedy z rozpaczy i nikt nie wie co ten uśmiech znaczy".

Nie wiem, czy to słowa piosenki, czy cytat z powieści i kto jest autorem powyższych słów. Ten wierszyk zapamiętałam jako dziecko i w trudnych chwilach powtarzałam, żeby dodać sobie otuchy.

Czerń w sercu, czerń w ubiorze, czarne myśli.... czasem warto zachować ciszę, żeby coś usłyszeć.
Nie będę na co dzień chodzić w total czerni, bo to nie w moim stylu. Hołd pamięci składać będę inaczej, bez obnoszenia się ze swoją żałobą. Jednak dzisiaj chciałam być celowo "czarna"- inna, dziwna i jak nie ja.

 Teraz kiedy patrzę na te zdjęcia widzę przewrotność mojego stroju- na wierzchu mnisi habit zakrywający wygląd zdziry. Gra pozorów, a pokazuje tak wiele- że ludzie nie są tym co widzimy na pierwszy rzut oka.

Wiem, że dzisiejszy wpis może być dla Was trudny do zrozumienia. Ja sama zastanawiałam się, czy jestem w stanie przekazać to, co chcę napisać.
Zdecydowałam, że powinnam podzielić się moim smutkiem po stracie osoby, która ukształtowała niemal całe moje życie. Odszedł mój tato....
Pozostałe skomplikowane uczucia i całą historię zachowam dla siebie.
Jak dziwne jest to wszystko, tak dziwny jest ten mój strój. Wiele kryje, wiele odkrywa.
Tylko na dzisiaj, tylko na chwilę.
Cisza, cicho, cichuteńko.