Trójkąt bermudzki.

Kiedy wybieramy się na spacer robimy trójkąt. Nie idziemy dookoła, prędzej zygzakiem, jak ten etniczny wzór na mojej tunice vel sukience. Jeszcze kilka dni temu skwar pozwalał na ubranie się w tak luźny strój.

Jestem umordowana psychicznie i fizycznie. Od tygodnia jeźdzę pokonując dziennie dziesiąt kilometrów pomiędzy żłobkiem, a miejscem mojej pracy w schemacie trójkąta- z jednego końca miasta na drugi. Wiedziałam, że będzie ciężko, jednak rzeczywistość jest tak przytłaczająca, że momentalnie odbiło się to na mojej wadze. Teraz wyglądam jak dwa trójkąty stykające się wierzchołkami ;) 

Ciężko znoszę rozłąkę, to wyrywanie dziecka z rąk przez opiekunkę i donośny płacz dziecka, kiedy muszę jechać do pracy. I realia finansowe mnie powaliły na łopatki, okazuje się, że nie ma dofinansowania miasta do żłobków, więc rodzice płacą co najmniej dwa razy więcej niż za przedszkole, najmniejsza kwota miesięcznie to 700zł. Zrezygnowałam z całego etatu, bo przecież musiałabym widywać swojego piętnastomiesięcznego Malucha przez dwie godziny wieczorem, a przecież nie o to mi chodziło. I okazało się, że realizuję swoje ambicje zawodowe, zarabiając raptem na żłobek i paliwo. Nawet nie wiecie jak mi z tym źle. Czuję się jakbym zagubiła się w otchłani trójkąta bermudzkiego i nie potrafiła się z tego wydostać.

Jedynym pocieszeniem są takie wspaniałe chwile spędzane razem z Maluchem na spacerze.

 

Tunic, leggings: nn; Sandals:Vices (old)