Dziel-na setki razy. Żal odchodzić.

Odkąd pamiętam byłam dzielna. Musiałam sobie radzić w życiu, czesto z pomocą przychodziła też przypadkowo wyciągniętą dłoń ze strony osób, po których bym się tego nie spodziewała. Ale z czystym sumieniem mogę dzisiaj powiedzieć, że to co mam zawdzięczam swojemu uporowi, niezłomności i ciężkiej pracy.
Lubię dzielić się szczęściem z osobami, które potrafią przyjąć życzliwość. Czasem to wskazówka dla starszej pani w sklepie, czasem wykonanie kilku telefonów, aby uzyskać ważne informacje dla potrzebującego, a czasem przysługa- dla mnie niewiele, a dla drugiej strony ogrom szczęścia. Otwartość na potrzeby innych- chyba tak potrafiłabym to określić.

Futrzaka prezentowałam Wam w początkach mojej ciąży TUTAJ i niemal na jej półmetku TUTAJ. I potem zaległ sobie w szafie, ale nie rozstałam się z nim i chociaż dodaje mi kilogramów, to jest dla mnie sprawdzonym docieplaczem na brak zdecydowania w pogodzie.

Dzisiaj przychodzę do Was z pożegnaniem. Nie wiem na jak długo, czy na zawsze.... nie potrafię tego okreslić. Już w zeszłym roku przyszło mi zamknąć wiele spraw, aby mogło zrobić się miejsce na nowe; stare znajomości zanikały, by zaistniały inne. Ten rok jest dla mnie początkiem, mam nadzieję tym razem na siedem tłustych lat :) Zmiany zapoczątkowały narodziny mojego wyczekiwanego od lat synka. Teraz czuję się silniejsza, bo wiem, że muszę być dzielna nie tylko dla siebie, ale i dla niego.

Blog był (jest) dla mnie terapią. Ilekroć patrzę na zdjęcia przypominam sobie, że piękno tkwi w nas w środku, ale promienieje na zewnątrz. Kochane moje, nie dajcie sobie wmówić, że jesteście brzydkie. Nikt nie ma prawa tak mówić. Bo nawet przysłowiowy "worek po ziemniakach" nie jest w stanie zabić w nas kobiecości, jeśli potrafimy ją z siebie wydobyć.
Kompleksy, które noszę w sobie od lat, odkładam na dalszy plan podczas zdjęć, to dodaje mi siły. Dzięki temu, że prowadzę bloga nauczyłam się, że warto inwestować w siebie- nie tylko w nowe ciuchy, ale przede wszystkim pracować nad tym jak chcemy siebie widzieć w lustrze. Nadal nie akcpetuję swojej figury po ciąży i chętnie wróciłabym do rozmiaru mniej (oczywiście, że dam radę, w końcu uparta jestem :)) ale dla mnie nie jest to teraz priorytetem, bo patrzę na umęczoną macierzyństwem twarz i usmiecham się do samej siebie. A jak uśmiecham się do siebie, to uśmiecham się do innych.
Będę z Wami tak często jak tylko mi się uda być, czuję się zaproszona do odwiedzin na Waszych blogach :) Życzę Wam wszystkiego dobrego, kochani :)

Fur vest: diy (sh); Skirt: Reserved, Shirt: Sinsay; Boots and bag: nn; Necklace: stylmoda